Historia
Łodygowice i Pietrzykowice powstały w XIII wieku na miejscu zniszczonych najazdem Tatarów słowiańskich osad. Osadzali się w nich w większości koloniści niemieccy, stąd wioski założone na podstawie prawa magdeburskiego (rządziły się same pod naczelnictwem dziedzicznego sołtysa) nosiły nazwy: Łodygowice – Ludwigsdorf, Pietrzykowice – Schreibersdorf. Obie miejscowości do końca XIII wieku były wsiami książęcymi. Następnie książe opolski Władysław podarował je zakonowi Cystersów z Rud koło Raciborza. Pierwsze wzmianki o sołtysie Łodygowic niejakim Ludwiku Lisko pochodzą z 1310 roku. W kościelnych wykazach podatkowych Łodygowice /Villa Lodovici/ i Pietrzykowice /Villa Petri/; występują pod rokiem 1373. W Kronice Długosza Łodygowice nazywane są Ludwygowyczami. Występują również pod nazwą Ludwikowice i Lodwigowice.
Chociaż Łodygowice i Pietrzykowice były własnością Cystersów to jednak tzw. immunitety podatkowe i sądowe należały do władzy książęcej, dlatego o dochody z tych wsi powstawały liczne zatargi między Cystersami, a księciem oświęcimskim Janem Scholastykiem. Dopiero kolejny opat Mikołaj III uregulował ten problem, nabywając w 1445 roku owe immunitety i prawo do zatrzymania wszelkich dochodów. W 1474 roku opat Piotr III sprzedał obie wsie Piotrowi Komorowskiemu i tak scalona Żywiecczyzna pozostała w rękach rodu Komorowskich do 1624 roku.